In receptatores sicariorum.

Those who harbour cut-throats

Latronum furumque manus tibi Scaeva[1] per urbem
It comes, & diris cincta cohors gladiis.
Atque ita te mentis generosum prodige censes,
Quòd tua complureis allicit olla malos.
En novus Actaeon, qui postquàm cornua sumpsit
In praedam canibus se dedit ipse suis.[2]

An evil-minded band of ruffians and thieves accompanies you about the city, a gang of supporters armed with lethal swords. And so, you wastrel, you consider yourself a fine lordly fellow because your cooking pot draws in crowds of scoundrels. - Here’s a fresh Actaeon - he, after he grew his horns, became the prey of his own hunting dogs.

Actaeon filius Aristei, venationibus pluri-
mum delectabatur, ideoque canes quamplures
domi suae alebat. Cùm verò semel post vena-
tionem defatigatus ad fluvium quendam secre-
tum lavandi recreandique gratia sese contulisset,
ibi fortuitu vidit Dianam (venationis deam
castitatis & solitudinis amicam,) nudam se
  Link to an image of this page  [k5v p154] lavantem, quae ob illud indignata statim illum
in cervum transmutavit, cumque domum redi-
re vellet à Canibus suis propriis laniatus &
discerptus fuit, ut elegantissimè Ovidius lib. 3.
Metamorphoseon. Idemque breviter. lib. 2. de tristibus.

Inscus Actaeon vidit sine veste Dianam:
Praeda suis canibus non minus ille fuit.

Sic etiam nonnulli vel ideo se generosos, li-
berales, & magnanimos putant, quòd latro-
nes homicidas, proditores & huius farinae ho
mines fovent, nutriunt, eisque comitibus superbè
incedunt: cum hi prodigi potius sint nihilque
aliud quàm novum Actaeonem repraesentent.