LIBERTAS VERA EST AFFECTIBUS
suis non servire.[1]

NEmo est tam simplex aut rudis, qui servitutem non aesti-
met esse magnum malum; quique libertatem non praefe-
rat magnis vitae commoditatibus. Quòd ad servitutis nomen
attinet, omnes in eo consentiunt, ingenuo viro esse intolera-
bilem: sed servitutis genuinam significationem pauci consi-
derant. Nam multi corpore servi sunt, qui suis dominis libe-
riores iudicari debent. Qui propter bonorum affluentiam, su-
premamque in servos potestatem tanta autoritate abusi, ef-
fraenes per omnem licentiam sese dant praecipites, patiunturque
se trahi per omne passionum & affectuum inordinatorum ge-
nus, superbiae, luxui, irae odiis, voluptatibus, & eiusmodi mon-
stris serviliter subiecti, ut suorum vitiorum mancipia verè di-
ci possint: Multi sunt qui etiamsi bona praediti sint anima, &
bonis moribus optimè eruditi, praestigiis aulicis ita se fascina-
ri permittunt, & deliciis mancipari, ut magnatum vanitati in-
serviant, & applaudant ita, ut ne horulam suae quieti liberam
relinquant. Quicunque illam auream mediocritatem diligens,
prudenter suos affectus librat, & ad amussim regit, & cor suum
ab omni excessu repurgat, ratione studioque moderatur
animi passiones, is vera libertate frui di-
cendus est.

LIBERTAS VERA EST AFFECTIBUS NON SERVIRE.

True freedom is not to give in to the passions

AFfectus quicunque suos sic vincit, ut illos
Temperet, & studio vel ratione domet,
Iure potest liber dici, nullumque subire
Servitium, & vera nobilitate frui.

He who conquers his passions to such an extent that he moderates and tames them by his effort and sense, can rightly be called free and not suffer any servitude and enjoy true nobility.