VIR MALUS ALIENO DAMNO
suam rem facit.[1]

NE cum viro unquam carpito viam improbo. Nec te mali
viri societas delectet. Mala mens, malus animus. Dolosum
& malae mentis virum nemo sine noxa aut ignominia evadit.
Multi simulatione virtutis efficatiùs laedunt, quàm si improbi
agnoscerentur ab omnibus. Ab his cavetur sedulò, ab illis sine
probro & periculo difficile est sese extricare. Simplicitate fu-
cata nihil est pestilentius. Ut hamo inescato pisces, viscatis
virgultis aviculae, sic imprudentes dolosi hominis impostura
capiuntur. Nulla vitae pernicies maior inveniri potest, quàm
cùm in malitia inest simulatio. Propterea vir prudens exactum
semper adferet iudicium, dum se in alienam societatem cupit
inserere. discernat prudenter dignos ab indignis. Modium
salis cum amico comedes, antequam illi tua arcana commit-
tas. Nimia credulitas, locum dat imposturae. Ne nimium fide,
inquit Italus, si decipi nolis. Occasio furem facit. Qui malus
est, statim abutetur viri boni candore & credulitate[2]; & ex il-
lius damno non verebitur suam rem facere. Fronti nulla fides
in plurimis. Nullae sunt periculosiores insidiae, quàm quae la-
tent, sub simulatione officii. Ita se quisque in omni vita
gerat, ut prudenter simplex, & simplici-
ter prudens sit & habea-
tur.

VIR MALUS ALIENO DAMNO SUAM REM FACIT.

A wicked man pursues his own end to the detriment of others

STertentis catuli tacito pede captat ab igne.
Quas videt assari simia castaneas.
Ingenio est simili quisquis sibi consulit, atque
Ex damno alterius propria lucra facit.

The monkey takes the chestnuts which he sees to be roasted from the fire with the silent (i.e. = unaware) foot of the snoring puppy. He is of a similar mind who having taken thought draws his own profit from the injury of another.