INGRATITUDINE LANGUET
amicitia.

SI amare nihil aliud est, nisi perpetuò consentiens voluntas
& desiderium procurandi quae necessaria sunt, aut utilia no-
stris amicis, nullo nobis emolumento proposito, quod ad nos
redeat, eos qui sordida ingratitudine sua commoda tantùm
quaerunt in amicitia, captantes quavis occasione, tempore, &
loco sua lucra, neque reciprocam in commune conferunt vo-
luntatem & studium, dicemus falsò usurpare tam sanctum &
laudabile nomen amicitiae. Nihil est tam inhumanum, tam
immane, tam tetrum, quàm committere ut beneficio non di-
cam indignus. sed victus esse videare. Neque solùm gratus de-
bet esse, qui accepit beneficium, verum etiam is cui potestas
accipiendi fuit. Eodem animo debetur beneficium, quo da-
tur. Improbus est homo, qui beneficium scit sumere, & redde-
re nescit. Nihil enim magis alienum ab humanitate, & ea mo-
rum comitate, quae inter bonos esse debet, quàm benefactis a-
lienis rem suam cumulare, nec quicquam cuiquam reddere, si
reddendi facultas adsit. At cui gratia referri non potest quan-
ta debetur, habenda tamen est, quantam maximam animi no-
stri capere possunt. Cùm amici, de quo benè[1] meritus esse videris, fa-
cultates ita tenues sunt & exiguae, ut par pari referre non
possit, voluntatem sinceram pro facto
accipere viri boni
est.

INGRATITUDINE LANGUET AMICITIA.[3]

Friendship grows weary through ingratitude

OFficium ingratus nullo qui foenore pensat,
Orchomeni faciles non habet ille Deas.
Sed cribro similis: per aperta foramina cuius
Integra si fundas flumina, tota fluent.

The ungrateful man who repays a service without any interest, does not have the favour of the goddesses of Orchomenus.* Rather he is like a sieve: though the open holes of which if you pour entire rivers, they will flow right away.
* The Charities or Graces, who had a cult at Orchomenus