Honor debitus.

Honour [where it] is due.

In disciplinam temporum.

On the customs of the times.

Fortis equa, ô quoties hederis victricibus usa,
Norat Olympiacis vincere carceribus.
Huic statua & tumulus post ultima fata dicantur,
Et datur in manes debita palma suos.
Quin & honoratae statuunt delubra Dianae,
Quos posuit mundi ius dare cardinibus.

The strong mare, accustomed to oh so many victor’s garlands, learnt to win in the Olympian starting-blocks. After her demise a statue and tomb were erected to her, And the palms that were her due were given to her departed shade. Yes, and they set up temples to honoured Diana, [Those men] whom she appointed to give laws to the four corners of the world.

VEtus fuit & plena religionis apud maiores
beneficii referendi consuetudo, ut non tantùm
hominum memoriam qui praeclarè & fortiter aliquid
in republica gessissent, monumentis & trophaeis
consecrarent: sed bruta quoque animantia, quorum vir
tute res feliciter esset gesta, tumulo & statuis homo
rarent. In quo Alexander, mea sententia praestitit cae-
teris, qui cum Bucephali equi sui dexteritate mul
ta belli discrimina superasset, illi mortuo exequias
duxit, & tumulum posuit, deque eius nomine post
Thebarum expugnationem, Urbem aedificavit. Et Plinius
author est Agrigenti multas pyramides equis loca-
tas esse. Par est enim eorum memoriam non perire, quo
rum salus aut utilis reipublicae fuit, aut coniuncta certè
publicae saluti. Iam & equo suo dictator Caesar sta-
tuam in aede Veneris genitricis fertur consecrasse, hu
manis pedibus, qua forma ille fuerat: in quo tanta
fuit sagacitas, ut praeter Caesarem alium sessorem admise
rit neminem. Gloriosa sanè res, & homine non ingra-
to digna, per quos aut viceris, aut rem bene & na
viter feceris, eorum historiam & gesta meminisse. Quo
in genere Adriano imperatori summo honori fuit
Plotina mortua, cuius gratia à Traiano fuerat ado
ptatus, novem dies in veste pulla incessisse, eiusque no
mine pro memoria tanti beneficii templum dedicasse.[1]
Nam qui per equam evasit ὀλυμπιονίκης, & quibus per
mulieres licet im amplissima dignitate & fortuna
esse, parum memores & gravi videantur, nisi illis glo-
riam etiam post aras communicarint, quorum opera ad
tantum honorem aut magistratum sunt producti.