In simulachrum deae Ageniorae [=Angerionae] .

On the statue of the goddess Angeriona.

Silentium.

Silence.

Qui nequis indomitae praebere repagula linguae
Et futilem multo scommate vincis anum,
Quique tui demens prodis consulta senatus,
Si sapis à nostra disce tacere dea.

You who can’t put the brakes on your runaway tongue [lit. a bar on your unconquerable tongue], And who defeat the weak old woman with a great barrage of taunts, And who dementedly babble your every state secret [lit. bring forth the decrees of your senate], If you’re wise, you’ll learn from our goddess here and shut up.

AGenioram silentii deam veteres summa
observantia in templis suis coluerunt. illam
enim rerum caelendarum gloriam tantae digna-
tionis esse sunt arbitrati, ut eam numinis alicuius
praesidio & tutela consecrarent. Quo in genere tan-
ta in Pythagora valuit religio, ut discipulos suos
potius tacere quàm loqui doceret: neque quen-
quam pro discipulo agnosceret, nisi qui quin-
quennium tacuisset. Quis enim probè loqui po-
test nisi diu multumque siluerit? Unde & extat
vetus illud, semper esse tacendum nisi cum taci-
turnitas nocet. Et Cneus Pompeius cum piratico
bello à Gentio rege interceptus, secreta populi Ro-
mani proferre iuberetur, digito ardenti lucernae
admoto constantissimè renuit, inquiens, se potius
eiusmodi cruciatu vitam, quam senatus secreta
profusurum. Metellus quoque tam sanctè laudem
illam coluit, ut se non dubitanter vestem incensu-
rum affirmaret, si eam suorum consiliorum parti-
cipem esse posset suspicari. Iam & Romani, iuve-
nes suffragio & senatus ingressu prohibuerunt,
quòd aetas illa ad detegenda senatus acta invita-
re videretur. Quo magis nonnullos miror qui apud
nos consiliorum in republica socii amplissimas
dignitates gerunt, iusiurandum illud quod magi-
stratum suum primùm ineuntes praestiterunt, tam
parvi facere, ut ei parti cui officiosi esse volunt,
collegarum sententias & senatus propensitatem
renuntient. Quod etsi decretis principalibus satis
prohibitum est, eo tamen est detestabilius quòd is
  Link to an image of this page  [G8r p111] cuius res agitur de senatus voluntate certior fa-
ctus, id contendit, ut eos quos sibi in eo ordine
adversantes cognoverit, de sententia deducat, &
quacunque ratione causae adiungat suae: qui si nul-
lum tot precibus & concursationi suae locum
relictum esse videt, illos pecunia & gratia non de-
sinit oppugnare. In quo admonendi sunt, ne priva-
tas necessitudines & amicitias senatus gra-
vitati, dignitati ordinis & iudicandi re
ligioni anteponant: neve commit-
tant, ut eos quibus hoc offi-
cii praestiterunt, ali-
quando facti
sui insecta-
tores ha
beant.