Antigenidae ad discipulum.[1]

On the disciple of Antigenidas.

Non pendendum à iudicio imperitae
multitudinis.

Not to put any value on the judgment of the ignorant masses.

Cùm tua non placeat tunicato musa popello,
Respuat & numeros publica turba tuos,
Téne insulsa movent queruli fastidia vulgi?
Multum est & musis & placuisse mihi.
Iudicium indocti sapiens contemnere vulgi
Debet, & adversa sedulus ire via.

Should your muse not find favour with the great unwashed,* And the common crowd spurn your poetry; do the absurd tastes of the whinging mob trouble you? It is impressive enough [lit. much] to have pleased both the muses and me. The wise man ought to despise the opinion of the uneducated rabble, And push on determinedly along the uphill path [lit. go persistently along the adverse way].
* See above, number 15 ([FCPb015]).

ANtigenidas discipulum suum verecun
dantem & prope desperatione fractum, quòd
minus eius modi in vulgus probarentur , neque
sensibus populi illius accommodata esse lyra, bo-
no animo iubebat esse. neque enim qui à multis
laudatur, continuò in quoque genere excellit: sed
in ea re peritorum iudicium adhibendum est, quo-
rum approbationem si arte aut natura permove-
ris, totam doctrinae gloriam consecutus esse vi-
deare. Neque verò Antimachus, quòd semel de
rebus magnis disputans ab imperita concione,
uno Platone excepto, desertus esset, studia, restin-
xit sua. Abunde enim magnum disputationum suarum
theatrum unum Platonem iudicabat, qui solus
omnium instar esset. Nam ut contra aliquem tar-
ditatis opinio minime valitura est, quae modo in
hominum imperitorum animis sit concepta: ita ni-
hil est tam insigne, & ad commendationem laudis
tam stabile, quam aliqua in re ab uno laudari, qui
illo genere magnopere praestet. Quibus enim in
vita propositum est, ut res gerant magnas & ar-
duas quique ita sunt animo affecti , ut cogitent
difficillima, faciant optima, & ferant quaecunque
erunt, tam certè sunt ex se apti, ut in seipsis sua po-
nant omnia, neque à iudicio imperitae multitudi-
nis suspensas habeant rationes suas. At enim quid
illi cum praestantibus & magnis viris esse potest,
qui in omnibus sequitur non rationem ducem,
sed ad vitia consentientem populum? Iam verò
eorum quae cum virtute fiunt tanta est perman-
  Link to an image of this page  [I5r p137] sio, ut apud omnes aetates sempiterna sit authori-
tas: difficile enim est factu singulis temporibus non
existere aliquem, in quo virtutis significatio elu-
ceat. Quae autem in vulgi opinatione & tutela iacent,
ae non nisi lubrica & caduca esse possunt. Nam &
memoria patrum res porpe innumerabiles quasi
diplomate veritatis sunt obsignatae, quae tamen à
nostris hodie non probantur. Et in iis artibus qua
rum doctrina observatione maximè constat, mul
ta à maioribus per manus sunt accepta, quae tamen
posteritatis usu & silentio sunt abrogata. Tanta est
enim hominum in dissentiendo propensitas, ut eos
vel adversari delectet, etiamsi non sit causa. Et quem
admodum nefarius ille Herostratus nullis in pa-
triam benefactis clarus, dum memoriam sui apud
posteros internorituram reputaret, eam celeber-
rimi Dianae Ephesiae templi incendio consecravit:
ita nonnulli aditum sibi nullun ad veram gloriam
patere existimant, quàm si à maioribus accepta an
tiquarint, & ut aiunt, cornicum oculos confixe-
runt. Quia enim nulla spe posteritatis se consolan-
tur, neque obscuritatem suam aliquo praeclaro ge-
sto ad iniuria mortalitatis vindicare queunt,
eos factis & scriptis appetunt, qui olim
sibi aeternam nominis sui famam
pepereunt.